afrika günlüğü

isimin ucuncu gunundeyim....
ve dunyanin hangi ucuna giderseniz is istir, degismiyor malesef...


iki sokak otede oturan ikisi belcikali, biri guney afrikali uc tane is arkadasim var, onlarla gelip gidiyorum isyerine .
dun is cikisi guney afrikali arkadasla birlikte otobus ve beyazlarin binmedigi dolmusla_burda taksi diyorlar_donmek zorunda kaldik ve iki kazanin esiginden donduk, istanbulda bile bu kadar deli soforler gormemistim.isin ilginc tarafi binenler aliskin bu duruma, kimse tepki gostermiyor..


ama yine de eglenceliydi..sanirim toplu tasima araclari bir aliskanlik bizde ya da bende...kalabalik yolculuklar daha bir oyalayici, daha bir keyifli geliyor...

yanimdaki arkadasim siyahti ve ben dolmustaki tek beyazdim, bu farkliliktan rahatsiz oldum, sanki bir kusur isliyormusum gibi..
kendimi onlardan biriymisim gibi hissettirmeye calisirken vucut rengim tum yalanimi ortaya cikariyormus gibi hissettim...

sanirim buraya alsimak biraz sancili bir surec olacak.istanbulda akan o hizli hayattan sonra burada sanki hic yasamiyormusum, sanki hayatim bir noktada donmus gibi hissediyorum, garip...

oysa biraz da istedigim buydu, biraz sakinlesmek, durup dusunmek sadece....